Na vijf maanden reizen door zuid-oost Azië, komt niet alleen de bodem van de zak met geld in zicht, stiekem verlangen we ook weer een beetje naar Nederland. Maar voor we terug vliegen doen we nog één van onze favoriete Aziatische landen aan.
Nepal
Bij aankomst in Kathmandu, is het weer als van ouds. Dat wil zeggen, sinds we hier in 2010 waren, is er op het eerste oog weinig veranderd. Om het nostalgische gevoel te benadrukken, boeken we een kamertje in de wijk waar ik destijds mijn huisje had.
Aan de horizon van Kathmandu prijken de besneeuwde bergtoppen van het Himalaya gebergte. Want op slecht 120 km ten noorden van de stad ligt al het Langtang gebergte, waar wij onze trekking doen. De route ernaar toe is een memorabele. Een negen uur durende busrit, langs stijle afgronden en bergpassen waar het onmogelijk lijkt om andere bussen te passeren, maar wel gebeurt, is er voor nodig om de 120km af te leggen vanuit de Kathmandu vallei naar de startplaats Syabrubesi.
In vier dagen lopen we door bamboebossen, langs pittoreske theehuizen, watervallen en yakkaasmakerijen om uiteindelijk bij het op 4000m hoogte gelegen dorpje Kyanjin Gompa aan te komen. Als de volgende ochtend een stel vermogende Nepalesen naast ons huisje landen per helikopter en ons vertellen dat het slechts 20min. vliegen is vanuit Kathmandu, voel ik toch een lichte deceptie. Maar ik troost me met de gedachte dat niet de eindbestemming maar de reis ernaar toe het doel is.
Met een warme douche en gevarieerd eten in het vizier dalen we in twee dagen weer af naar Syabrubesi, om de volgende dag weer de bus te pakken naar Kathmandu, want het Holi-festival wacht op ons!
Wat geweldig zeg, en wat zien jullie er goed uit!
Hallo Wouter & Stella,
Hier een bericht van tante Greetje en oom Theun. We zitten regelmatig achter de computer jullie internetsite te bekijken.
Prachtig dat je tegenwoordig allerlei plaatjes en dingen van elkaar kan zien. De plaatjes van Nepal vinden we heel mooi.
Ik zou graag een plakje yakkaas willen proeven, maar Theun heeft er weinig trek in. Die zou het met langtand’n eten. Dat was een grapje van gekke ome Theun. Hij maakte ook een soort grapje en dat was iets met ‘moet je eens hoorn’. Dat was ook heel grappig als je de foto van die yak bekijkt.
Kunnen die mensen daar ook praten? Leven daar ook gevaarlijke beesten?
Bij ons gaat het zijn gangetje. Ome Theun werkt nog graag in zijn tuinhuisje en ik ga vanavond naar een voorstelling van de plattelandsvrouwenvereniging. Freida neemt vanavond afscheid na een 40 jarig lidmaatschap. We hebben als verrassing een lied ingestudeerd op de melodie van ‘het dorp’.
Groetjes.