Malabar

Vier dagen verblijven wij in dit paradijs, wandelen door de velden, bezoeken de fabriek en leiden het lui lekker leven zoals ik het me voorstelde uit de koloniale tijd. Tijdens het lezen van De heren van de thee van Hella. S. Haasse (waar deze plantage en de familie Bosscha ook in voorkomt) komt deze geschiedenis mij levendig voor en besef ik dat het beeld geromantiseerd is. Het leven op de plantages was eenzaam, hard werken en gevaarlijk met alle ziektes die nog niet bekend waren en de wilde beesten die toen nog rondzwierven.
2000 werknemers zijn zes dagen in de week, zeven uur per dag bezig met het land en het plukken van de thee.

Tijdens een prachtige wandeling door de bergen zien we hoe de thee machinaal geplukt wordt, alleen bij zwarte thee is dit mogelijk omdat deze gemaakt wordt van de bovenste vijf bladen van de boom. De 40 ton theebladeren die elke dag geleverd worden, in de bijbehorende Malabar pabrik, worden eerst 24 uur gedroogd. 200 werknemers zorgen er voor dat de fabriek 24 per dag in werking is om hier 10 ton thee per dag te produceren. Tijdens het proeven van de thee, wat overeenkomt met het proeven van wijn, slurpen en spugen kletsen we verder over wat er met de thee gebeurd. 90% van de productie wordt geëxporteerd in drie verschillende kwaliteiten. Witte thee, weet onze gids ons te vertellen, is een goudmijn. Waar je voor zwarte thee gemiddeld €3,- per kilo betaald, ontvang je voor de handmatig geplukte, jongste bladeren van de plant; de witte thee, €100,- per kilo.