Gorontalo

In Indonesië
Scroll verder

Om zowel logistieke als administratieve redenen zijn we een (weer) paar dagen in Gorontalo. Deze havenstad in Noord Sulawesi dat qua inwonersaantal vergelijkbaar is met Groningen, heeft nog veel Nederlands koloniaal erfgoed.


Paradijsvogels.

Kleine warungs en winkeltjes zitten verstopt in oude pakhuizen gebouwd door de Nederlandse kolonisten. Voor ons hotel staat een groot standbeeld van de lokale held Nani Wartabone, die zijn beroemdheid ontleend aan zijn guerrillawerk tegen die Nederlandse overheersers.
Doorgaans krijg ik de indruk dat het Nederlandse imago door de jaren heen wat is gezuiverd, of dat misschien de „blanda” (Nederlander) door de huidige generatie niet meer in verband wordt gebracht met de balladen geschiedenis die we met Indonesië kennen.
Hoe dan ook de mensen zijn hier zo ontzettend vriendelijk, dat het soms confronterend is.
Het is beschamend dat je zo snel geneigd bent aan te nemen dat er altijd een wederdienst verwacht wordt, wanneer een ander iets voor je wil doen. Als iemand aan jou zijn stad laat zien, uitnodigt voor een kop koffie, eten laat proeven of vervoer voor je regelt, dit niet perse een commercieel belang hoeft te hebben, maar dat die gene het gewoon leuk vind om iets voor je te doen.

We vieren hier het carnaval mee in Gorontalo, en ook al zijn we niet verkleed, onze arische verschijning is genoeg reden om weer met iedereen op de foto te mogen.
De pakjes en de opzwepende carnavalbeats doen niet onder voor het Braziliaans carnaval,
maar de dans correspondeert wat minder met dat beeld, dit gaat in een tempo en met een ingetogenheid die je meer verwacht bij een traditionele Balinese dans, de sfeer is er niet minder om!

Na het carnaval doen we nog een tocht door de jungle. Volgens mij is het idee om exotische vogels en wilde dieren in de jungle te zien vooral de illusie van de blanke mens. Vooral als je op klaarlichte dag met een stevig doorrokende en pratende gids de natuur in banjert op je bergschoenen. Maar ik mag ook een voorbeeld nemen aan onze gids, die zich kan verwonderen over elke vlinder, kikker en mier die we onderweg tegenkomen, de biodiversiteit van de jungle is op zichzelf bijzonder genoeg, vooral als je meeneemt op welke grote schaal Indonesië bezig is met het kappen van tropisch regenwoud (vooral Kalimantan, Sumatra en Papua), ten behoeve van de palmolie productie en de kap van hard hout. Onze gids schiet ondertussen zijn laatste beelden voor zijn documentaire waarmee hij op basisscholen dit probleem onder de aandacht wil brengen, hopelijk komt het bewustzijn op tijd.
Het zou toch jammer zijn als we alleen nog paradijsvogels met carnaval kunnen zien!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.